ZALETY BYLIN

Byliny stymulują zmysły, poprawiają klimat w miastach, nie wymagają wiele pracy oraz przyciągają pszczoły i motyle. Zróżnicowane nasadzenia, obejmujące wiele różnych odmian, mają też pozytywny wpływ na nasze samopoczucie. Obszary zieleni publicznej obsadzone bylinami mogą stać się kolorowe, ekologiczne i łatwe w utrzymaniu.

WSZYSTKO DZIĘKI BYLINOM

Różnobarwny wygląd, wzbogacenie przestrzeni publicznych i niskie koszty utrzymania: byliny spełniają wszystkie te obietnice. Powracają każdej wiosny, aby rozpocząć kolejny cykl wzrostu i kwitnienia. Niektóre odmiany są nawet zimozielone lub prezentują się znakomicie w zimowej odsłonie. Zalety te sprawiają, że projekt zasadzeń obejmujący byliny idealnie sprawdza się w prawie każdym przypadku, chociażby zasadzenia pod koronami drzew, na poboczach, w parkach i na rondach, które wymagają zarówno atrakcyjnych, jak i długowiecznych roślin.

NISKIE KOSZTY UTRZYMANIA

Architektura krajobrazu wykorzystująca byliny może wymagać więcej pracy i generować wyższe koszty niż zasadzanie np. krzewów. W ciągu kilku lat byliny będą jednak w stanie wykazać więcej zalet, dzięki niskim kosztom utrzymania. Przeprowadzono wiele badań na temat przydatności długowiecznych bylin na obszarach zieleni publicznej. Do adekwatnych odmian zalicza się rozchodniki (np. Sedum „Herbstfreude”), Rudbekię żółtą (Rudbeckia), przywrotnik (Alchemilla), Zawilec chiński (Anemone hupehensis), kalimeris, persicaria, Żeleźniak żółty (Phlomis russeliana) oraz kocimiętki (Nepeta). Odpowiednią odmianą zimozielonych bylin okrywowych będą m.in. Runianka japońska (Pachysandra terminalis), Bergenia grubolistna (Bergenia crassifolia), Bodziszek korzeniasty (Geranium macrorrhizum) oraz Rozchodnik kaukaski (Sedum spurium). Długowieczne trawy ozdobne do wykorzystania na obszarach zieleni publicznej to m.in. rosplenice (Pennisetum), trzęślice (Molinia), turzyce (Carex) i miskanty (Miscanthus).

ODPOWIEDNIE MIEJSCE

Istotnym jest, aby miejsce sadzenia spełniało wymagania wybranej odmiany. Należy więc brać pod uwagę rodzaj gleby, ilość światła słonecznego oraz poziom zatrzymywania wilgoci przez glebę. W przypadku doboru odpowiedniej rośliny do odpowiedniego miejsca, zasadzone rośliny powinny pozostać zdrowe, nie sprawiać problemów i przyciągać urodą przez co najmniej 10 lat. Byliny można sadzić w dużych grupach tego samego gatunku lub tworzyć kombinacje. W każdym przypadku celem powinno być stworzenie zasadzenia, które w krótkim czasie pokryje całą powierzchnie gleby, powstrzymując rozwój chwastów. Zaprojektowanie odpowiedniej kombinacji uwydatni pełnię piękna tych roślin.

WSKAZÓWKA – JAK STWORZYĆ IDEALNĄ KOMBINACJĘ BYLIN:

• Kocimiętki (Nepeta), Żeleźniak żółty (Phlomis russeliana) i rosplenice (Pennisetum)
• persicaria, rudbekie i rozchodniki (np. Sedum „Herbstfreude”)
• kalimeris, persicaria i Zawilec chiński (Anemone hupehensis)
• Rozchodnik kaukaski (Sedum spurium), Żeleźniak żółty (Phlomis russeliana) i trzęślice (Molinia)

SADZENIE

Byliny można sadzić o dowolnej porze roku, pod warunkiem że temperatura pozostaje dodatnia, jednak najlepszym czasem na sadzenie bylin są jesień i wiosna. Byliny zaczynają rosnąć wraz z ociepleniem gleby, w okolicach lutego. Pierwsze odmiany zaczynając kwitnąć już w marcu, zaś ostatnie wypuszczają kwiaty do pierwszych przymrozków. Średnio na metr kwadratowy przypadać powinno siedem roślin. W przypadku małych odmian będzie to 9-11 roślin, zaś dużych roślin powinno przypadać od 3 do 5 na metr kwadratowy. Większość bylin można kosić wczesną wiosną za pomocą przycinarki do trawy.